பிப்ரவரி 25

தூய அனனியா (முதல் நூற்றாண்டு)

தூய அனனியா (முதல் நூற்றாண்டு)

தொடக்க கால மறைபோதகர் மற்றும் மறைசாட்சி

இவர் கி.பி. முதல் நூற்றாண்டில் தமஸ்கு நகரில் வாழ்ந்தார். கடவுளின் பார்வையில் பக்தியுள்ளவராகவும் அவர் வாழ்ந்த சமுதாயத்தில் மிகவும் மதிப்பு பெற்றவராகவும் விளங்கினார். விவிலியத்தில் இவர் பற்றிய குறிப்பு சவுல் பவுலாக மனமாற்றம் பெற்ற நிகழ்வில் அவருக்கு உதவி செய்பவராக குறிப்பிடப்படுகிறார் சவுல் தமஸ்கு நகர் நோக்கி கிறிஸ்தவர்களைத் துன்புறுத்துவதற்காக செல்கையில் இயேசுவால் தடுத்தாட்கொள்ளப்பட்டு பார்வை இழக்கிறார். இந்நிகழ்வு சவுலை மனம்மாற்றியது. தன்னை கடவுளுக்கு கையளித்தார். கடவுளுக்கு கையளித்தார். கடவுளின் திருவுளத்திற்கு காத்திருந்த இவர் தமஸ்கு நகரை நோக்கி வழிநடத்தப்பட்டார். அவ்வாறு காத்திருக்கையில் அனனியா எனும் மனிதர் அவர்மேல் கைகளை வைப்பார் அதன்மூலம் பார்வை பெநுவார் என காட்சியால் உயர்;த்தப்படுகிறார். இதற்கிடையில் கடவுள் அனனியாவிற்கு தோன்றி சவுல் தங்கியிருக்கும் இல்லத்திற்குப் போகப் பணிக்கின்றார்.

ஒரு அபாய சந்திப்பு

சவுல் தமஸ்கு நகருக்கு கிறிஸ்தவர்களை சிறையிலடைக்க வந்ததை அறிந்த அனனியா முதலில் பயந்தார். எனவே சவுலை சந்திக்க அவர் விரும்பவி;ல்லை. ஆனால் கடவுள் சவுலைப் பற்றிய தனது திட்டத்தை உறுதி செய்தவுடன் அன்னியா நம்பிக்கையோடு சவுலிடம் சென்றார். ஏனெனில் மூன்று நாட்களாக உணவு உண்ணாமலும் தண்ணீர் குடிக்காமலும் பார்வையற்ற வருமாய் இருந்த சவுலைத்தான் கடவுள் தன்னுடைய நற்செய்தியை அறிவிக்க தேர்ந்து கொண்டுள்ளார் என்பதை அறிந்தார். கடவுளிடன் வார்த்தையை மனதிலிருத்தி அனனியா சவுல் மீது தனது கையை வைத்து சகோதராட சவுலே என்று அழைத்தார். கடவுள் பணித்தவாறே அனனியா சவுலை தொட்டார் கடவுளின் வார்த்தையைக் போதித்தார். அதன்மூலம் சவுல் தன்னுடைய பார்வை திரும்ப கிடைக்கப் பெற்றார். அனனியா சவுலுக்கு திருமுழுக்கு அளித்தார். அந்த பொழுதே பவுல் தன்னுடைய பணியைத் தொடங்கினார்.

அதன்பின் அனனியா மறைபோதகராக பணியாற்ற எலியுத்தெரோபோலிஸ்(நுடநரவாநசழிழடளை)சென்று அங்கு தன்னுடைய விசுவாசத்திற்காக இன்னுயிர் ஈர்த்தார் எனவும் நம்பப்படுகிறது.

பிப்ரவரி 25

புனித கெயிசரியுஸ்

புனித கெயிசரியுஸ்

4ம் நூற்றாண்டில் பிறந்த இவர் மிகவும் ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட குடும்பத்தில் இருந்து வந்தவர். அவரது தாய் நோனா மற்றும் தந்தை கிரகோரி பின்பு புனிதர்களாக அறிக்கையிடப்பட்டனர். இவரது தம்பி ஆரியனிசம் என்ற கொள்கையை எதிர்த்து போராடியதோடு இவர் திருச்சபை கோட்பாடுகளை வடிவமைத்தும் கொடுத்தார்.

தனது தந்தையும், உடன் பிறந்த அண்ணனும் ஆயராக இருந்ததால் அவர் தன் எதிர்கால வாழ்வை குருத்துவம் நோக்கி செல்ல மனம் இல்லாமல் அவர் எகிப்தில் உள்ள அலெக்சாண்ட்ரியாவில் தத்துவ இயலும், மருத்துவமும் கற்றார்.
அவர் தனது மருத்துவ படிப்பை முடித்து கொண்டு ஒரு நல்ல மருத்துவராக பணிபுரிந்தார். அங்கு அதனால் அவர் ஓர் நல்ல பெயரும் பெற்றார்.

அரசரின் மருத்துவனாக :

இந்த சமயத்தில் அப்போஸ்டேட் என்ற அஜிலியன் பேரரசர் பேகனிடம் என்ற மதத்தை மாற்றியமைக்க முடிவு செய்தார். எனவே அவர் கிறிஸ்தவர்களுக்கு எதிராக ஆணைகள் பிறப்பித்து கிறிஸ்த்தவர்களை பேகனசம பின்பற்ற முயற்சி செய்தார்.
மற்றும் கெயிசரியுசை கிறிஸ்த்தவ மதத்திலிருந்து மணம் மாற வேண்டுகோள் விடுத்தார். இதனால் பேரரசர் ஜீலியன் அவையில் ஆலோசகராய் இருந்த கெயிசரியுஸ் தன் பதவியை தூர எறிந்து விட்டார்.

அவர் நிதித்துறையிலும் வல்லுநராய் இருந்தார். அரசர் ஜீலியன் இறந்த பொழுது புதிய அரசர் வலென்ஸ் இவரை நிதி அலுவல்களை கவனிக்கவும் மற்றும் இரகசியங்களை அறிந்து வர செய்யும் குழுக்களுக்கு தலைவராக நியமித்தான். 368 ஆம் ஆண்டில் நடந்த பூமி அதிர்ச்சியில் இந்த அரசர் மயிரிழையில் உயிர்பிழைத்தார். எனவே இதன் காரணமாக அவர் திருமுழுக்கு பெற்று, ஓர் எளிய வாழ்க்கை வாழ்ந்தார். பின்பு அந்த அரசர் இறந்தபொழுது கெயிசரியுஸ் தன் உடைமைகளையெல்லாம் ஏழைகளுக்கு கொடுத்தார்.

பிப்ரவரி 25

தூய வால்பர்க்கா (பிப்ரவரி 25)

தூய வால்பர்க்கா (பிப்ரவரி 25)

நிகழ்வு
தூய போனிபசின் அழைப்பின் பேரில், நம் புனிதர் வால்பர்க்காவும் அவரோடு இணைந்து ஒருசில அருட்சகோதரிகளும் இங்கிலாந்திலிருந்து இத்தாலிக்குச் சென்று, இறைப்பணிசெய்யப் புறப்பட்டார்கள். அவர்கள் இத்தாலிக்கு செல்லத் தேர்ந்துகொண்டதோ பாய்மரக் கப்பல். அவர்கள் சென்ற நேரம் கடலில் சரியாகக் காற்று வீசவில்லை. எனவே, கப்பலானது எங்கும் செல்ல முடியாமல் நடுக்கடலில் தத்தளித்துக் கொண்டிருந்தது. இந்த நேரத்தில் வால்பர்க்கா முழந்தாள் படியிட்டு இறைவனிடம் வேண்டத் தொடங்கினார். அவர் வேண்டிய சில மணித்துளிகளிலேயே கடலில் காற்று வேகமாக வீசியது. அது பாய்மரக் கப்பல் வேகமாகச் செல்வதற்கு ஏதுவாக இருந்தது. அதனால் ஒருசில நாட்களிலேயே கப்பல் இத்தாலியை அடைந்தது.

எல்லாரும் கப்பலை விட்டு இறங்கியதும் கப்பலை ஓட்டிவந்த மாலுமி, வால்பர்க்காவிடம் வந்து, “அம்மா நீ சாதாரண பெண்மணி, இறைவனால் ஆசிர்வத்திக்கப்பவள், உண்மையில் உன்னுடைய ஜெபத்தில்னால்தான் எல்லாரும் கரையை பாதுகாப்பாக அடைந்திருந்திருக்கிறார்கள்” என்று சொல்லி வணங்கி நின்றார். வால்பர்க்கா, உண்மையில் இறைவனால் ஆசிர்வதிக்கப்பட்டவள் என்பதற்கு இந்த நிகழ்வு ஒரு சான்றாக இருக்கின்றது.

வாழ்க்கை வரலாறு
வால்பர்க்கா, இங்கிலாந்து நாட்டில் 710 ஆம் ஆண்டு, புனித ரிச்சர்ட், புனித வின்னா என்ற தம்பதியருக்கு மகளாகப் பிறந்தார். இவருக்கு வில்லிபால்ட், வினிபால்ட் என்ற சகோதரர்கள் இருவர் இருந்தனர். வால்பர்க்காவிற்கு 11 ஆவது வயது நடந்துகொண்டிருந்தபோது, அவருக்கு இருந்த ஆர்வத்தையும், திறமையையும் பார்த்துவிட்டு, அவருடை சகோதரர்கள் அவரை விம்பார்ன் என்ற இடத்தில் இருந்த துறவுமடத்தில் சேர்த்தார்கள். அங்கே வால்பர்க்கா 26 ஆண்டுகள் தங்கியிருந்து, ஞானத்திலும் அறிவிலும் இறையன்பின்லும் தன்னையே வளர்த்துக்கொண்டார். இந்த நேரத்தில்தான் தூய போனிபஸ், இத்தாலிக்கு வந்து பணிசெய்ய ஆர்வமுள்ள அருட்சகோதரிகள் அனுப்பி வைக்குமாறு வால்பர்க்கா இருந்த துறவுமட தலைமை அருட்சகோதரியிடம் கேட்டார். உடனே அவர் வால்பர்க்காவையும் அவரோடு சேர்த்து லியோபா இன்னும் ஒருசில அருட்சகோதரிகளையும் அனுப்பி வைத்தார். அவர்கள் இத்தாலிக்கு சென்று, இறைப்பணியையும் சமூகப் பணிகளையும் செவ்வனே செய்து வந்தார்கள்.

சில மாதங்கள் கழித்து வால்பர்க்கா தங்கியிருந்த துறவுமடத்திற்கு லியோபா தலைமை அருட்சகோதரியாக மாறினார். அவருக்குப் பிறகு வால்பர்க்கா அந்தப் பொறுப்பினை ஏற்றுக்கொண்டார். வால்பர்க்கா தலைமை அருட்சகோதரியாக உயர்ந்தபிறகு பல்வேறு பணிகளைச் சிறப்புடன் செய்து வந்தார். ஆன்மீகப் பணிகளைச் செய்ததோடு மட்டுமல்லாமல், சமூகப் பணிகளையும் அவர் பாங்குடனே செய்துவந்தார். இதற்கிடையில் வால்பர்க்கா சகோதரர் வில்லிபால்ட் இறந்துபோனார். அவருடைய உடலை வால்பர்க்கா, தான் இருந்த துறவுமடத்திற்கு அருகிலேயே அடக்க செய்தார். எப்போதெல்லாம் தனிமையை உணர்ந்தாரோ, அப்போதெல்லாம் வால்பர்க்கா, தன் சகோதரரின் கல்லறைக்குச் சென்று, ஜெபித்துவிட்டு உற்சாகத்தோடு திரும்பி வந்தார். எல்லாம் நன்றாகப் போய்க்கொண்டிருந்த தருணத்தில் வால்பர்க்கா திடிரென ஒருநாள் நோய்வாய்ப்பட்டு படுத்தபடுக்கையாகி அப்படியே இறந்துபோனார். அவருடைய உடலை அவருடைய சகோதரரின் உடலுக்கு அருகிலே அடக்கம் செய்தார்கள். வால்பர்க்காவிற்கு 870 ஆம் ஆண்டு புனிதர் பட்டம் கொடுக்கப்பட்டது.

வால்பர்க்காவின் கல்லறைக்கு இன்றைக்கு நிறையப்பேர் வந்து போகிறார்கள். காரணம் அவருடைய கல்லறையிலிருந்து வழிந்தோடும் எண்ணையை பூசினால் தீராத நோய்கள் எல்லாம் தீரும் என்ற நம்பிக்கை மக்கள் மத்தியில் இருக்கின்றது.

கற்றுக்கொள்ளவேண்டிய பாடம்

தூய வால்பர்க்காவின் விழாவைக் கொண்டாடும் இவ்வேளையில், அவரிடமிருந்து என்ன பாடத்தைக் கற்றுக் கொள்ளலாம் என்று சிந்தித்துப் பார்த்து நிறைவு செய்வோம்.

1. இன்னலில் இறைவனைத் துணைக்கு அழைத்தல்

தூய வால்பர்க்காவிடம் நாம் கற்றுக்கொள்ள வேண்டிய மிக முக்கியமான பாடமே இன்னலில் இறைவனை துணைக்கு அழைப்பதுதான். மேலே குறிப்பிட்ட நிகழ்வு ஒன்றே போதும், அவர் எப்படி, தன்னுடைய வாழ்வில் இன்னல் வந்த வேளையில் இறைவனைத் துணைக்கு அழைத்து, அதிலிருந்து மீண்டார் என்று சொல்வதற்கு. நம்முடைய வாழ்வில், நாம் எப்போதும் இறைவனைத் துணைக்கு அழைக்கின்றோமா? அல்லது நம்முடைய திறமையில் மட்டுமே நம்பிக்கை கொண்டு வாழ்கின்றோமா? என்பதை சிந்தித்துப் பார்க்கவேண்டும். திபா 50:15 ல் வாசிக்கின்றோம், “துன்ப வேளையில் நீங்கள் என்னைக் கூப்பிடுங்கள்; நான் உங்களை காத்திடுவேன்” என்று. ஆம், இறைவனை நம் துன்பவேளையில் அழைக்கின்றபோது, அவர் நமக்கு உதவிட விரைந்து வருவார் என்பது உண்மை.

ஆகவே, தூய வால்பர்க்காவின் விழாவைக் கொண்டாடும் நாம் அவரைப் போன்று, இறைவழியில் நடப்போம், இடுக்கண் வேளையில் இறைவனை அழைப்போம், அதன்வழியாக இறையருள் நிறைவாய் பெறுவோம்.

மறைத்திரு. மரிய அந்தோனிராஜ்
பாளையங்கோட்டை மறைமாவட்டம்

பிப்ரவரி 25

புனித நெஸ்டர்

புனித நெஸ்டர் (2மற்றும் 3ம் நூற்றாண்டு)
மாகிதுஸ் ஆயர்

நெஸ்டர் ரோமை நாட்டு பம்பிலியா மாகாணத்தில் உள்ள மாசிதுஸ் பகுதியின் ஆயராகப் பணி;யாற்றினார். 8ம் நூற்றாண்டு காலத்தில் ரோமை அரசின் கிறித்தவ எதிர் நடவடிக்கைகள் முற்றிலும் குறைந்ததால் நெக்டர் மற்றும் அவர் உடன் பணியாளர்களும் தங்களுடைய விசுவாசத்தை பிறமக்களோடு உள்ள தோழமையில் வெளிக்காட்ட அனுமதிக்கப்பட்டனர். இந்த அனுமதி கி.பி. 249ம் திதியுஸ் ஆட்சியோடு குலைக்கப்பட்டது. திதியுஸ் அரசன் கிறித்தவ மறையை ரோமை தெய்வங்களுக்கு இழிவாகவும் அரசுக்கு எதிரானதாகவும் கண்டதால், அரசன் அனைத்து ரோமை மக்களும் ரோமை தெய்வங்களுக்கு ஒரு குறிப்பிட்ட நாளில் பலியிட வேண்டும் என ஆணை பிறப்பித்தான். அப்பலியை உறுதியளிக்கும் சான்றுக் கடிதமும் வழங்க உத்தரவிட்டிருந்தான். அதை நிறைவேற்றாதவர்களை சிறையிலிட ஆணை பிறப்பித்தான். அரசனின் ஆணையை மறுத்தால் தண்டனையை ஏற்க வேண்டும் என அஞ்சி பல கிறித்தவர்கள் அரசனுக்கு கீழ்ப்படிந்தனர். நெஸ்டர் கீழ்ப்படிய மறுத்தார். தன்னோடு சேர்ந்த அரசு எதிர்ப்பாளர்களுக்கு மறைவிடங்களை அமைத்துக் கொடுத்து தான் சிறையிடப்பட மனமுவந்து நின்றார்.

அனைவரின் மதிப்புக்கும் உரியவர்:

நெஸ்டர் வாழ்ந்த பகுதியின் கிறித்தவர் மற்றும் கிறித்தவரல்லாதோரும் அவரை வெகுவாக மதித்தனர். 251ம் ஆண்டு நீதிமன்றத்தில் ஒப்படைக்கப்பட்ட போது அனைவரும் எழுந்து நின்று ஆயருக்குரிய மரியாதையை அவருக்கு வழங்கினர். நீதிபதி நெஸ்டரிடம் தனியாக பலியை செலுத்தக் கேட்டபோது அதனை மறுத்த அவர் கடவுளின் சட்டம் மனித சட்டத்தை விட உயர்வானது என்பதைக் குறிப்பிட்டார். அதன் பின் ஆளுநர் பாலியோ (Pழடடழை) முன்பு கொணரப்பட்டு பலியிட வலியுறுத்தப்பட்ட போதிலும் மறுத்தபோது ஆளுநர் அவரை கொல்ல உத்தரவு பிறப்பித்தார். நெஸ்டருடைய இருபக்கங்களிலும் ஆணியால் துளைத்து சாகும் வரை சிலுவையில் தொங்கவிட்டனர். அங்கிருந்த கிறித்தவர் மற்றும் கிறித்தவர் அல்லாதோரும் செபத்தில் அவர்முன் மண்டியிட்டனர்.

பிப்ரவரி 25

✠ அருளாளர் செபாஸ்டியன் டி அபரிஸியோ ✠

✠ அருளாளர் செபாஸ்டியன் டி அபரிஸியோ ✠(Blessed Sebastian de Aparicio)

மறைப்பணியாளர், ஒப்புரவாளர் : (Religious and Confessor)

பிறப்பு : ஜனவரி 20, 1502
எ குடினா, ஔரென்ஸ், ஸ்பெயின் (A Gudina, Ourense, Spain)

இறப்பு : ஃபெப்ரவரி 25, 1600 (வயது 98)
புவெப்லா டி லாஸ் ஏஞ்சலிஸ், புவெப்லா, மெக்ஸிகோ, புதிய ஸ்பெயின்
(Puebla de los Angeles, Puebla, Mexico, New Spain)

முக்திபேறு பட்டம் : மே 17, 1789
திருத்தந்தை ஆறாம் பயஸ் (Pope Pius VI)

பாதுகாவல் :
போக்குவரத்து தொழில் (மெக்ஸிகோ)
(Transport industry (Mexico)

அருளாளர் செபாஸ்டியன் டி அபரிஸியோ மெக்ஸிகோ நாட்டில் குடியேறி வாழ்ந்த ஒரு ஸ்பேனிஷ் காலணி வாசி (Spanish colonist) ஆவார். தமது வாழ்நாள் முழுதும் ஒரு கால்நடை வளர்ப்பு பண்ணைப் பணியாளராகவும் சாலைப் பணியாளராகவும் பணிபுரிந்த இவர், ஸ்பெயின் மெக்சிகோவை வெற்றிகொண்ட பிறகு, ஃபிரான்சிஸ்கன் இளம் துறவிகள் சபையில் (Order of Friars Minor) குருத்துவம் பெறாத ஒரு துறவியாக (Lay Brother) இணைந்தார். அடுத்து வந்த தமது வாழ்வின் நீண்ட இருபத்தாறு ஆண்டுகளையும் தாம் சார்ந்திருந்த துறவற சபைக்காக பிச்சை எடுப்பதில் கழித்த இவர், மரித்தபோது பெரும் கீர்த்தியுடன் மரித்தார்.

ஸ்பெயின் நாட்டின் "ஔரென்ஸ்" (Ourense) என்ற இடத்தில் அபரிஸியோ பிறந்தார். இவரது தந்தை பெயர் "ஜுவான் டி அபரிஸியோ" (Juan de Aparicio) ஆகும். தாயார் பெயர் "தெரெசா டெல் ப்ரடோ" (Teresa del Prado) ஆகும். அபரிஸியோ தமது பெற்றோருக்கு மூன்றாவதாக பிறந்தவர் ஆவார். இவரது பெற்றோர் மிகவும் பக்தியான ஏழை விவசாயிகளாவர். இவர் தமது சிறுவயதிலிருந்தே ஆடு மாடுகளை மேய்க்கும் பணி செய்தார். கல்வி கற்பதற்காக பள்ளிக்கூடம் சென்றறியாத அபரிஸியோ, செபிப்பதற்கு தமது பெற்றோரிடம் கற்றுக்கொண்டார். எழுதப் படிக்க அறியாவிடினும், தமது பக்தி முயற்சிகளில் அவர் சிறிதும் பின்தங்கிவிடவில்லை.

ஒருமுறை, 1514ம் ஆண்டு, கொடூரமான பிளேக் நோய் பரவியது. அந்நோய் அபரிஸியோவையும் பீடித்தது. தனிமைப்படுத்தப்பட்ட சமூகம் அவரை அங்கிருந்து தனிமைபடுத்தும்படி வற்புறுத்தியது. வேறு வழியற்ற அவரது பெற்றோர் அருகேயிருந்த காட்டில் அவருக்காக மறைவாக ஒரு சிறு குடிலை கட்டி அவரை அங்கே தனிமையில் விட்டுச் சென்றனர். உதவிகளற்ற அபரிஸியோ நோயால் தனிமையில் வாடினார். ஒருநாள் ஒரு பெண் ஓநாய் அங்கே வந்தது. அபரிஸியோ தங்கியிருந்த மறைவிடத்தை கண்டுபிடித்த அது, அவரது குடிலுக்குள் தலையை நுழைத்து அவரது நோயால் பாதிக்கப்பட்ட உடலின் ஒரு பாகத்தை முகர்ந்து பார்த்தது. பின்னர் அதைக் கடித்து, நக்கிவிட்டு ஓடிப்போனது. அதன்பின்னர் அபரிஸியோ'வின் நோய் தீர ஆரம்பித்தது.

வளர்ந்த அபரிஸியோ தமது குடும்பத்திற்காக உழைத்துச் சம்பாதிக்கும் கட்டாயத்தில் இருந்தார். அதனால் அவர் தமது ஊரை விட்டு கிழக்கே "சலமான்கா" (Salamanca) என்ற இடத்திற்கும், தூர தென் பிராந்தியங்களுக்கும் பயணித்து விவசாய கூலிப் பணிகளை செய்தார். ஆனால், அவரது வெளிப்படையான, பார்வைக்கு நல்ல தோற்றத்தினால் கவரப்பட்ட பெண்கள் பலரால் அடிக்கடி பாலியல் தொல்லைகளுக்கு ஆளானார். அதனால் கற்பு நிலை மாறாத வாழ்க்கை வாழ வேண்டுமென்ற அவரது உறுதி நிலைகுலையும் என்பதை உணர்ந்தார்.

ஆகவே, அங்கிருந்து தப்பிச் சென்ற அபரிஸியோ, புதிதாக வெற்றி பெற்ற அமெரிக்க நாடுகளுக்கு பயணிக்க முடிவு செய்தார். வெற்றி பெற்ற ஸ்பெயின் மக்களுக்கும் உதவ எண்ணினார். அங்கேயே தமது கத்தோலிக்க விசுவாசத்தை ஊக்குவிக்க விரும்பினார். ஒருவிதமாக "புவேப்லா" (Puebla) மாநிலத்தில் தங்கிய அபரிஸியோ, உள்நாட்டு மக்காச் சோளம் மற்றும் ஐரோப்பிய கோதுமை ஆகியவற்றை பயிரிட்டார். பயிர்வகைகளை ஓரிடத்திலிருந்து மற்றோர் இடத்திற்கு கொண்டு செல்லும் முயற்சியாக எருது, குதிரை போன்ற கால்நடைகளை பயிற்சியளித்தல் மற்றும் சீரான சாலைகள் இல்லாத மெக்ஸிகோ நாட்டில் அவர் வசிக்கும் "புவேப்லா" (Puebla) மாநிலத்திலிருந்து "வெராக்ரூஸ்" (Veracruz) துறைமுகம் வரை சாலைகள் அமைத்து அதனை செப்பனிடல் போன்ற பணிகளைச் செய்தார்.

அபரிஸியோ ஓரளவு வசதி பெற்றார். பின்னர், அங்குள்ள கிராம மக்களுக்கு ஏர் உழவும், எருது மற்றும் குதிரை போன்ற கால்நடைகளை பழக்குவதற்கும் கற்று கொடுத்தார். பிறகு, மக்களின் ஏகோபித்த வற்புறுத்தலின் பேரில் திருமணம் செய்துகொள்ள ஒப்புக்கொண்டார். அறுபது வயதான அபரிஸியோ ஏழ்மையின் காரணமாக திருமணம் பற்றிய எதிர்பார்ப்பின்றி வாழ்ந்திருந்த ஒரு இளம்பெண்ணை கைப்பிடித்தார். அவர்கள் ஏற்கனவே பேசி வைத்து ஒப்பந்தம் செய்துகொண்டது போல தாம்பத்தியமற்ற வாழ்க்கை வாழ்ந்தனர். அவரை விட மிகவும் இளவயது பெண்ணான அவரது மனைவி ஒரு வருடத்திலேயே மரணமடைந்தார். இரண்டு வருடங்களின் பின்னர், ஏற்கனவே முதல் மனைவியுடன் செய்துகொண்டது போன்ற ஒப்பந்தம் செய்துகொண்டு, "மரிய எஸ்டேபன்" (Mara Esteban) என்ற இளம்பெண்ணை திருமணம் செய்துகொண்டார். அபரிஸியோ'வுக்கு எழுபது வயதாகையில் அவரது இரண்டாவது மனைவி "மரிய எஸ்டேபன்" மரணமடைந்தார்.

இரண்டாவது மனைவியையும் இழந்த அபரிஸியோ மிகவும் நோய்வாய்ப்பட்டார். தமது வாழ்க்கையை மறு மதிப்பீடு செய்யத் தொடங்கினார். மிகவும் சாதாரண ஆடைகளை உடுத்திய அவர் பெரும்பாலான நேரங்களை ஆலயங்களில் செலவிட்டார். யாரோ தம்மை அடிக்கடி அர்ப்பண வாழ்விற்கு அழைப்பதாக உணர்ந்தார். அவர் அடிக்கடி அங்குள்ள ஃபிரான்சிஸ்கன் துறவு மடத்திற்கு சென்றுவர ஆரம்பித்தார். அங்குள்ள துறவியரிடம் தாம் துறவறத்தில் இணைவது தொடர்பான சந்தேகங்களை கேட்பார்.

இங்ஙனம் ஒருநாள், அவருக்கு ஒப்புரவு அருட்சாதனம் வழங்கும் துறவி ஒருவர், அவருக்கு ஓர் ஆலோசனை சொன்னார். அதன்படி, சில வருடங்களுக்கு முன்னர் மெக்ஸிகோவில் நிறுவப்பட்டிருந்த "எளிய கிளாரா" (Monastery of Poor Clares in Mexico) துறவு மடத்திற்கு தமது சொத்துக்கள் அத்தனையையும் கொடுத்து விடுவது; அங்கேயே தங்கியிருந்து அடிப்படைத் தன்னார்வலராக சந்நியாசிகளின் புற தேவைகளுக்காக சேவை புரிவது. இந்த ஆலோசனைக்கு ஒப்புக்கொண்ட அபரிஸியோ 1573ம் ஆண்டு, டிசம்பர் மாதம், 20ம் நாளன்று, இதற்கான ஒப்பந்தத்தில் கையெழுத்திட்டார்.

ஒரு வருடத்தின் பின்னர், தமது நண்பர்களின் எதிர்ப்பையும் மீறி அவர் துறவு மடத்தின் "குருத்துவம் பெறாத அருட்சகோதரராக" (Lay Brother) விண்ணப்பித்தார். ஒருவருட கால பயிற்சி மற்றும் செபங்களின் பின்னர், துறவு மடத்தின் தலைமைத் துறவி அவரை "குருத்துவம் பெறாத அருட்சகோதரராக" ஏற்றுக்கொண்டார். 1574ம் ஆண்டு, ஜூன் மாதம், ஒன்பதாம் நாளன்று, தமது 72 வயதில் துறவறப்புகுநிலையில் இணைந்தார்.

"சாண்டியாகோ" (Santiago) என்னுமிடத்திலுள்ள துறவு மடத்திற்கு அபரிஸியோ அனுப்பப்பட்டார். அங்கே அவருக்கு சமையல் பணி, தோட்ட வேலைகள், சுமை தூக்கும் பணி, மற்றும் தேவாலயங்களில் உள்ள புனிதப் பொருட்களைக் காக்கும் பணி ஆகியன கொடுக்கப்பட்டன. சுமார் நூற்றுக்கும் மேற்பட்ட துறவியர் இருந்த மடத்தின் அனைத்துப் பணிகளும் இவர்முன் இருந்தன. வயதான மற்றும் நோயுற்ற துறவியர்க்காக உணவு மற்றும் பிற தேவைகளுக்காக தெருக்களில் சென்று பிச்சை எடுத்தார். ஒருகாலத்தில், மெக்ஸிகோவின் சாலைகளை கட்டியவர், இன்று அதே சாலைகளில் பிச்சைக் காரனாக அலைந்து திரிந்தார். தமது வயதையும் மீறி சுறுசுறுப்பாக பணியாற்றினார் அபரிஸியோ.

அவருக்கு ஒரு எருது வண்டியும், இரண்டு எருதுகளும் கொடுக்கப்பட்டன. அதில் அவர் மெக்ஸிகோ நகரெங்கும் சென்றார். சுற்றுப்புற கிராமங்களுக்கும் சென்று கூவி கூவி பிச்சை கேட்டார். மெக்ஸிகோ வாசிகளுக்கு அவர் மிகவும் பரிச்சயமாகிப்போனார். பல நாட்கள் இரவு நேரங்களில், மோசமான பருவ நிலைகளிலும் தெரு ஓரங்களிலேயே படுத்தார். ஒரு கையில் செபமாலையும் மறு கையில் எருதின் கயிறும் இருக்கும்.

இருபத்தாறு நீண்ட வருடங்கள் அவர் இதுபோலவே சேவை புரிந்தார். துறவி என்றால் இவர்போன்றே இருக்க வேண்டும் என்று மெக்ஸிகோ வாசிகள் கூறுமளவுக்கு அவர் துறவிகளின் முன்மாதிரியாகத் திகழ்ந்தார். அவர் போகுமிடமெல்லாம் தேவதூதர்கள் பின்செல்வார்கள் என்று மெக்ஸிகோ வாசிகள் அறிவித்தனர்.

குடலிறக்க நோயினால் வேதனையுற்ற அவர் தமது 98 வயதில், 1600ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம், 25ம் நாளன்று, மரணமடைந்தார். ஆறு மாதங்களின் பின்னர் அவரது உடல் தோண்டி எடுக்கப்பட்டபோது, அது சிதையாமல் காணப்பட்டது. இரண்டு வருடங்களின் பிறகு அது மீண்டும் தோண்டி எடுக்கப்பட்டபோதும், அது சிதையாமல் காணப்பட்டது. அவரது சிதையாத உடலை "புவேப்லா" (Puebla) நகரிலுள்ள "தூய ஃபிரான்சிஸ்கோ" (Church of San Francisco) தேவாலயத்தில் இன்றும் காணலாம்.