|
 |
நவம்பர் 2 அனைத்து இறந்த ஆன்மாக்களின் நினைவு
அனைத்து இறந்த ஆன்மாக்களின் நினைவு
நிகழ்வு : பெருநகர் ஒன்றில் சிறிய மருத்துவமனை ஒன்று இருந்தது. அந்த மருத்தவமனையின் அவரசச் சிகிச்சைப் பிரிவில் இறக்கும் தருவாயில் நோயாளி ஒருவர் இருந்தார். அவர், தான் இறந்த பிறகு என்ன ஆவோமோ என்று பயந்துகொண்டே இருந்தார். அப்போது அங்கு வந்த தலைமை மருத்துவரிடம் நோயாளி, “ஐயா! நான் இறப்பதைக் குறித்து பயப்படவில்லை, ஆனால் நான் இறந்தபிறகு என்ன ஆவேனோ என்பதை நினைக்கும்போதுதான் எனக்கு பயமாகக் இருக்கிறது” என்றார். இவ்வாறு சொல்லிவிட்டு அவர் மருத்துவரிடம், “நீங்கள்தான் கிறிஸ்தவராயிற்றே! நான் இறந்தபிறகு என்ன ஆவேன் என்பது உங்களுக்குத் தெரியுமா?, தெரிந்தால் சொல்லுங்களேன்” என்று கெஞ்சிக் கேட்டார். அதற்கு அந்த மருத்துவர், “எனக்கு ஒன்றும் தெரியாது” என்று பதிலளித்தார். அவர்கள் இருவரும் இவ்வாறு பேசிக்கொண்டிருக்கும்போது, அவர்கள் இருந்த அறையின் கதவை யாரோ தட்டுவது போன்று இருந்தது. உடனே மருத்துவர் சென்று கதவைத் திறந்தார். அப்போது மறுபக்கத்திலிருந்து மருத்துவரின் செல்ல நாயானது அவர்மீது வந்து அன்போடு பாய்ந்தது. அவர் அதனை அன்போடு தாங்கிக்கொண்டார். பின்னர் நோயாளியிடம் திரும்பி வந்த மருத்துவர் இவ்வாறு பேசத் தொடங்கினார், “ஐயா! உங்களுக்கு நான் ஒன்றை சொல்லிக்கொள்ள விரும்புகிறேன். என்னுடைய நாய் இந்த அறைக்குள் இதற்கு முன்பு வந்ததில்லை, இந்த அறை எப்படி இருக்கும் என்பதுகூட அதற்குத் தெரியாது. ஆனால் நான் இந்த அறையின் கதவைத் திறந்தபோது அது என்மீது வேகமாகப் பாய்ந்தது. அதற்குத் தெரிந்திருக்கிறது இந்த அறையில் அதன் தலைவனாகிய நான் இருக்கிறேன் என்று. இது போன்றுதான் இறப்புக்குப் பிறகு என்ன ஆவீர்கள் என்பது எனக்குத் தெரியாது. ஆனால் இறப்புக்குப் பிறகு எல்லாம் வல்லவராகிய ஆண்டவரைச் சந்திப்பீர்கள் என்பது மட்டும் உறுதி” என்றார். இவ்வார்த்தைகளை கேட்டபிறகு இறக்கும் தருவாயில் இருந்த அந்த நோயாளி, தான் இறந்த பிறகு ஆண்டவரைச் சந்திக்க இருக்கின்றோம் என்பதை நினைத்து ஆறுதல் அடைந்தார். இறந்த பிறகு கிறிஸ்துவோடு – கடவுளோடு - இருக்கப் போகிறோம் என்ற பவுலடியாரின் வார்த்தைகளுக்கு (பிலி 1:23) இந்த நிகழ்வு எவ்வளவு பொருத்தமாக இருக்கின்றது. வரலாற்றுப் பின்னணி 15 ஆம் நூற்றாண்டில் டொமினிக் சபையைச் சேர்ந்த துறவிகள் இறந்த ஆன்மாக்களின் நினைவு நாளில் மூன்று திருப்பலிகள் நிறைவேற்றினார்கள். ஒன்று இறந்த ஆன்மாக்களுக்காகவும் இரண்டு தங்களுடைய சொந்தக் கருத்துகளுக்காகவும் மூன்றாவது திருத்தந்தையின் கருத்துகளுக்காகவும் நிறைவேற்றினார்கள். 1915 ஆம் ஆண்டு அப்போது இருந்த திருத்தந்தை பதினைந்தாம் பெனடிக்ட் இப்படி மூன்று திருப்பலிகளை நிறைவுவேற்றுவோருக்கு பரிபூரணப் பலன் கிடைக்கும் என்றும் அறிவிப்பு விடுத்தார். அதன்படியே ஒவ்வொரு ஆண்டும் நவம்பர் 2 ஆம் நாள் இறந்த ஆன்மாக்களின் நினைவு நாளைக் கொண்டாடுகின்றோம். இவ்விழாவைக் கொண்டாடுவதன் நோக்கம் இவ்விழாவைக் கொண்டாடுவதன் இன்னொரு நோக்கம் நாமும் ஒருநாள் இறந்து, உயிர்த்தெழுந்து விண்ணகத் திருக்கூட்டத்தில் சேர்வோம் என்ற நம்பிக்கையாகும். நற்செய்தியில் ஆண்டவர் இயேசு கூறுவார், “உயிர்த்தெழுதலும் வாழ்வும் நானே, என்னிடம் நம்பிக்கை கொள்பவர் இறப்பினும் வாழ்வார்” (யோவா 11:25) என்று. நாம் ஆண்டவர் இயேசுவின் மீது நம்பிக்கை வைத்து வாழும்போது இறந்தாலும் வாழ்வோம் என்பது உறுதியாக இருக்கின்றது. “நாம் இவ்வுலகில் குடியிருக்கும் உடலாகிய கூடாரம் அழிந்துபோனாலும் கடவுளிடமிருந்து கிடைக்கும் வீடு ஒன்று விண்ணுலகில் நமக்கு உண்டு. அது மனித கையால் கட்டப்படாதது, நிலையானது என்பது நமக்குத் தெரியும் அல்லவா!” என்பார் தூய பவுல் (2 கொரி 5:1. ஆகையால் நம்முடைய வாழ்வு இந்த மண்ணுலக வாழ்வோடு முடிந்துபோவதல்ல, மாறாக விண்ணக வாழ்வு என்ற ஒன்று உண்டு. என்பதை நாம் உணர்ந்துகொள்ளவேண்டும். கற்றுக்கொள்ளவேண்டிய பாடம் 1. இறப்பைக் குறித்த அச்சத்தைத் தவிர்ப்போம் ஒரு யூத கதை இது. யூத இராபி ஒருவர் தொழுகைக்கூடத்தில் தொழுகையை முடித்துவிட்டு வீட்டுக்கு வந்தார். வீட்டுக்கு வந்து பார்த்தபோது வீட்டில் அவருடைய இரண்டு பிள்ளைகளைக் காணவில்லை, அவருடைய மனைவி மட்டுமே இருந்தார். அவர் அவருடைய மனைவியிடத்தில் பிள்ளைகள் எங்கே என்று கேட்க, அவர் எதுவும் பேசாது சிறிது நேரம் அமைதியாக இருந்து பின்னர் பேசத் தொடங்கினார். “நீண்ட நாட்களுக்கு முன்பாக தூரத்து உறவினர் ஒருவர் என்னிடத்தில் இரண்டு வைரக்கற்களைக் கொடுத்துவிட்டு, அதனை பத்திரமாக வைத்திருக்குமாறு சொல்லிவிட்டுப் போனார். நானும் அதனை இந்நாள் வரை பத்திரமாகப் பாதுகாத்து வந்தேன்.. இன்றைக்கு நீங்கள் தொழுகைக்கூடத்திற்குப் போனபின்பு என்னிடத்தில் இரண்டு வைரக்கற்களைக் கொடுத்த அந்த தூரத்து உறவினர், வைரக்கற்களைத் திரும்பக் கேட்டார்”. இப்படிச் சொல்லிவிட்டு அவர் தன்னுடைய கணவரிடம், “நான் அதனை அவரிடம் திரும்பக் கொடுக்கணுமா? வேண்டாமா?” என்று கேட்டார். அதற்கு இராபி, “கொடுத்ததைத் திரும்பக் கொடுப்பதுதானே முறை, இதில் என்ன சந்தேகம்?” என்றார். இதைக் கேட்ட இராபியின் மனைவி, தன்னுடைய கணவரை வீட்டின் உள்ளறைக்கு அழைத்துச் சென்று, இறந்து போய் இருந்த இரண்டு பிள்ளைகளையும் சுட்டிக்காட்டி, “நம்மிடம் இரண்டு பிள்ளைகளை ஒப்படைத்த கடவுள், அதனைத் திரும்பக் கேட்டார், நானும் அதனை அப்படியே தந்துவிட்டேன்” என்றார். எல்லாவற்றையும் கேட்டு அந்த இராபி கண்கலங்கி நின்றார். இருந்தாலும் கடவுள் கொடுத்ததை கடவுள்தானே எடுத்திருக்கின்றார் என்ற மனத் தெளிவோடு இருந்தார். 2. மண்ணுலக வாழ்வை அர்த்தப்படுத்துவோம் மறைத்திரு. மரிய அந்தோனிராஜ்
|
etk;gh; 2 J}a
t rpe;jid: c nrgk;: k |
etk;gh; 2 J}a
t rpe;jid: c nrgk;: k |
|
|